నీలో నేను నాలోనీవు

అణువు నీవు అనంతము నీవు

ఆదియు నీవు అంతమూ నీవు

విశ్వాంతరాళంలో అడుగడుగునా నీవు

విశ్వాంతరాళం కదులుతున్నది నీలో

నీలో నేను నాలోనీవు

నీ తత్త్వం తెలుసుననుకున్నాను

నా తత్త్వం నీది అనుకున్నాను

నీ కనురెప్పపాటు నా జీవితంలో

ప్రతి జవాబు నీవె అనుకున్నాను

మరి ఈ మాయ ఏమిటి?

మాయ ఏది ప్రకృతి ఏది?

మాయలోని నా ప్రశ్నలకు సమాధానమేమిటి?

అన్నీ నీవనుకుంటాను

అన్నిటా నీవేననుకుంటాను

నీ పదునాల్గు భువనభాండాలలో

దారి తెలియక తిరుగుతున్నాను

మరి ఈ భక్తి ఏమిటి?

భక్తి వేరు జీవితం వేరా?

భక్తి లేని జీవితానికి నీ దయ లేదంటారేమిటి?

అణువు నీవు అనంతము నీవు

ఆదియు నీవు అంతమూ నీవు

విశ్వాంతరాళంలో అడుగడుగునా నీవు

విశ్వాంతరాళం కదులుతున్నది నీలో

నీలో నేను నాలోనీవు

ఆక్రందన

ఆక్రందన

ఓ సాయంత్రం ఓ నది ఒడ్డున ఓ చెట్టుకొమ్మన ఓ జీవితం కనిపించింది.
ఆ కొమ్మన డొక్క అలసి రెక్క విరిగి నిలువునా వణుకుతున్న ఓ పావురం ఉంది.
ఒళ్ళంతా తడిసిముద్దైనా కన్నీటి చుక్క రాల్చాలనే ఆలోచన కూడా లేని స్థితిలో దాని గుండె ఉంది.
కనుచూపు మేరలో ఉప్పెన పొంగూ, వరద నీరూ, నిండా పొగ రంగు ఆకాశం తప్ప మరేదీ కనిపించకుంది.
చెట్టుకి కాదు, ఆ కొమ్మకి అన్ని వైపులా నీరు మాత్రమే నిండి ఉంది.
కాలు జారితే ఎన్ని అడుగుల లోతులో పడుతుందో.
రెక్క ఎగిరితే ఎన్ని రోజులకు నేల తగులుతుందో.
కన్ను రెప్పను మరచింది, గుండె ఊపిరిని మరచింది, జీవితం ఆశను మరచింది.
ప్రకృతి ప్రళయమైతే, దేవుడేమయ్యాడని ప్రశ్న మాత్రం మిగిలింది.

ఈ పావురం స్థితిలో, ఈ వానహోరులో, ఈ భయంకర సమయంలో
ఇంకా ఎన్ని జీవాలూ, ఎందరి జీవితాలూ, ఎన్ని నిశ్శబ్ధాలూ, మరెన్ని కన్నీళ్ళో.
ఊరంతా ఉప్పెనై గుండె పూర్తిగా చెరువై పగలూ రాత్రీ ఆకలిదాహాల యుధ్ధాలైన తీరు ఏ ఊహకందునో.
రాగాల పైరులన్నీ మూగజీవాల గుంపులన్నీ మనిషి జాడంటు కనిపించక శవజాగరణే చేసెనో, శవాలుగా మారెనో.
రాముడే చూడక తొక్కిన ఆ ఉడత కాలుకి ఏ దైవప్రార్ధన ఔషధమయ్యెనో.
కంటిముందు గంగమ్మతల్లి ప్రళయకాల రుద్రుడి నాట్యం చేస్తే ఇంకే ఆయుష్షు మిగిలేనో.
గాలిలో దీపానికా, లోకంలో ఒంటరితనానికా, మనిషి పాపఫలానికా, ఇది పరాకాష్ఠ దేనికో.
బ్రహ్మంగారి వాక్కున పలికెనో, బ్రహ్మ రాసిన రాతే జరుగునో
బెజవాడ దుర్గమ్మ ముకుపుడక మాత్రం గజగజమంటూ నిలుచుంది.

శివుడా మనిషి చేసిన పాపం నీవు కూడా కడగలేవా?
బ్రహ్మా నీవు రాసిన ఈ రాత నీవే మార్చలేవా?
దేవుడా నీ చేతిన పుట్టిన మనిషికి ఈ శిక్ష తప్పించలేవా?
నీవే చేస్తున్న ఈ భీకరతాండనమెందుకో తెలియనీవా?
ఇక నీదే భారమంటుంటే నా బాధ ఓసారి చూడలేవా?
నను కాపాడ రావా?
మనిషీ ఈలోపు నీ ప్రయత్నం ఆగకుండా తోటివారిని ఆదుకోలేవా?
Telugu Poem Courtesy: www.telugubhakti.com

కర్మఫలం

కర్మఫలం

విశ్వమున౦త తన ఢమరుధ్వనితొ లయబధ్ధముగ నడిపి౦చగ
జనప్రభ౦జనమ౦తటికి శ౦ఖారవమున గు౦డెలదరగ
చ౦డ్రనిప్పుల కోటిభానుల త్రినేత్రాగ్రహమున ఉర్వి వణకగ
గరళక౦ఠుడి చరణ చలన౦ భీకరనాదమున తా౦డవమాడగ

కరుణ మరువగ మదమునణచగ మరణమృద౦గపు తరుణమిదిగ
దిక్కులన్నీ శరణు శరణుమని పెక్కుటిల్లే ఆర్తనాదమె ఆక్రమి౦చగ
తా౦డవహోరున దేహము విదిలి౦ప లోకశుధ్ధికి భస్మమెగురగ
రుద్రనేత్రుడు భద్రకాళి వలె క్షుద్రరాక్షసుల తలలు తీయగ

మానవత్వమను మాట మరచిన మనిషి చేష్టకు చెయ్యి తెగిబడగ
బుధ్ధి సడలిన కుత౦త్రుల౦దరి నోటిశుధ్ధికి నాలుకలన్ని బలికాగ
త్రిశూలగర్జన ప్రళయరోదనలొ మతి నశి౦చిన తలలు ములుగగ
మనము గడుపు ఈ జీవనశైలికి నీలక౦ఠుని సహనము కూలగ

ధ్యానరూపుడగు చ౦ద్రమౌళియె కాలసర్పముగ కాటువేయగ
చరాచరములకు మ౦చిచెడులకు బ్రహ్మరాతలకు కర్మశాస్త్రములకు
కాలభైరవుడె కాలమ౦తమును సల్పు ఘోరముల భవిత రాగలదు
మేలుకో ఓ మనిషి మనసును మార్చుకో నీ స్వార్ధజీవితము మరచిపో

నీలోని శివునిక నిల్పుకో
నిన్ను వదిలిన శివుడు నీకై తిరిగి రాడని తెలుసుకో
హరుని నరునకు, నరుని హరునకు ఆత్మబ౦ధము మిగుల్చుకో!

రంగులు

ఉషగారి మరో కవిత నాతో రాయించిన ఓ చిన్నిగీత! ఈ స్ఫూర్తికి దీర్ఘాయుష్మాన్ భవ! పెద్దలూ, మీరూ దీవించండి!
రంగులు
నీవెవరు???

వాననీటిచుక్క నుదుటిపై కదలాడే నూనె బొట్టుని
ఉధృతమై జాలువారే ఆకాశగంగ కట్టే చీరకు పవిటంచుని
పొగమంచు రాత్రి రాజ్యంలో కాగడరాజుకు కిరీటాన్ని
రవివర్మకు హస్తభూషణాన్నీ, కవిచంద్రులకు ఇష్టసఖిని
మయూరాల పాదాభివందనమందుకునే నటరాణిని
చందమామ పీడకలల భయంలో అతడికి శ్రీరామ రక్షకవచాన్ని
సంధ్య నింగి పలకపైన మేఘాలకుంచె వేసిన బొమ్మని
విష్ణుచక్ర విలువలో సగభాగాన్నీ, ఆ హరి విల్లుని
ఎండవాన సంగమానికి మరులు పెంచే మధురరతిని
నీలాంటి వారెందరికో మరువలేని వదలలేని మధురానుభూతిని

నేనే ఇంధ్రధనస్సుని!!!

స్వర్గాన్ని చేరాను

స్వర్గాన్ని చేరాను

ఆ దూరాల తీరాల మేఘాలతో ఆనాడు
ఏ కబురాటలాడానో, ఏం మాటలాడానో!
ఆ కబురంత మూటల్లె మనసంత నింపుకుని
మేఘాల మాటునున్నదేవుళ్ళకే విన్నపాలుగా పంపించెనో!
ఈనాడు ఈదరిన గోదారి తీరాన మనసార
పరవళ్ళు తొక్కుతున్న నా నవ్వు ఏ దేవతల వరమో!
నా గాలి, నా నీరు, నా వారి మనసిల్లు ముంగిటిలో
విలసిల్లు స్వర్గాన్ని ఏ మయుడు నిర్మించెనో!
దేవుడే స్వర్గాన్ని నా నుంచి దూరంగ చేయంగ ఏ జీవితసారాన్ని నేర్పించెనో!!

గారాల మా అమ్మ ఆ రోజు మారాముజేసింది, నా చెయ్యి వదలనంది
నా గొంతు సడిలేక, తన ఒడిలోన నేలేక, తన కళ్ళలో నిద్ర ఎన్ని రాత్రుల దూరమయ్యెనో!
వద్దంటే విననంటు, దూరాలు వెళ్ళాలి, లోకాలు చూడాలి
నా తలపైన చెయ్యేసి, ఓ నవ్వు విసిరేసి పంపించమంటూంటే తన గుండె ఏ బాధలనోర్చెనో!
బాధ ఎంతైన, భాద్యతయె మిన్నంటు, దేవుళ్ళు రక్షంటు
నాకు ఆశీస్సులిచ్చేటి, నా చెయ్యి వదిలేటి ధైర్యాన్ని తనకు నాన్న మాటలే ఇచ్చెనో!
లోకాన్ని కాస్తంత చూసాను, కష్టాల్ని ఓర్చాను, జీవితం చదివాను
తెలిసింది గోరంత, కొండంత మిగిలిందని తిరిగిచ్చి అమ్మకెన్నెన్ని కబుర్లు చెప్పానో!
నేడు మా అమ్మ కన్నుల్లో నా మోము చందాలు, చందమామనే మించెనో!!

దూరాలకేగావు, తీరాలు దాటావు, పాఠాలు నేర్చావు
నీ నేర్పు ఏ మార్పు కోసమో, నీ అనుభవమే దారి చూపునో!
పప్పేసి, నెయ్యేసి, ఆవకాయ నంచేసి భోంచేసి
ఎన్నాళ్ళు గడిచెనో, మీ అమ్మ చేతిముద్ద కోసమింకెంత ఆగగలవనో!
రాళ్ళైన, ముళ్ళైన, నీరైన, నిప్పైన నీ దారిలో నడక
రాదారి కావాలి, పూదారి కావాలి, నీ పిల్లలకదే నవమార్గమవ్వునో!
ఆకాశమే హద్దు, ఆలోచనే వద్దు, నీ చేతి వేలుకై
నా చెయ్యి సిధ్ధమై అదనుగా ఉంచుతానన్న మా నాన్న మాటల్లొ ఏనిధి దాగెనో!
ఆ నిధియె శ్రీనిధిగ అవసరాన కాపాడి నన్ను నిలబెట్టిన క్షణాలు ఎన్నని చెప్పనో!!

రాగాల సరాగాల రసరాగాల విరహరాగాలు
వినిపించి వినిపించి మూగబోయిన కళ్ళు ఏ ప్రశ్నలేసెనో!
నిను చేర నా మనసు ఎగిరెగిరి పడిపోయె నను చేరమని బతిమాలిన
నా చెలి కళ్ళ తడిమెరుపులు నను చూసి ఎన్ని నవ్వుల్ని ఒలికించెనో!
ఇన్నాళ్ళ ఈ దూరమింకెన్నాళ్ళ కాలమని భయపడిన
తన గుండెచప్పుళ్ళ వేగాన్ని ఏంచెప్పి ఓదార్చనో!
నా మీద చెయ్యేసి, నా గుండెపై తలవాల్చి, నా ఊపిరిని కప్పుకుని
నా మనసుతో గుసగుసలాడతానన్న తన నిద్రసొగసుల్ని ఏ కవితలో దాచనో!
ఏడడుగులేద్దాము పదమంటు లేపాను, నవ్వుతూ నడిచాము, ఏ జన్మ సంబంధమో!

ఇన్నాళ్ళ దూరాన్ని దూరంగ నెట్టేసి
నా దేశమొచ్చాను, నా ఇంటికొచ్చాను, నా వార్ని చూసాను.
భాద్యతల లెక్కల్ని బేరీజు వేసాను, ఆలోచనల ఉరుకును పదమంటు తోసాను
కాలానికి తగ్గ నిర్ణయం చేసాను, దేవుడికి నా ఆశల మూటప్పజెప్పాను.
సూర్యుణ్ణి చూడాలి, పలకరించాలనుకుంటు మేడెక్కి
నింగిలోకి చూసాను, ఇంటి వెనకున్న గుడి గంట మోతల్ని మనసార విన్నాను.
చంద్రుణ్ణి చూడాలి, ఎంత మారాడొ అనుకుంటు తిరిగి రాత్రికెళ్ళాను
కొబ్బరాకుల్లోంచి తొంగిచూస్తున్న వాడితో దోబూచులాడాను.
మది నిండ హాయితో, కనులంత నీరుతో, నా గాలి పీల్చాను, నింగినే కౌగిలించుకున్నాను.

నిజమో, మాయో, చిత్రమో
బంధాలతో మనిషికున్న ఈ బంధాన్ని ఏ పేరుతో పిలువనో!!!
------

ప్రపంచ బాధను నా బాధగ వర్ణించి లిఖించేంత శక్తి వయసు అర్హత నాలో ఇంకా రాలేదు. అంత వరకూ, నా బాధలన్నీ, ఆనందాలన్నీ మీవే. (నన్ను నేనెవరితోనో పోల్చుకుంటున్నానని అపార్ధం చేసుకోరని ఆశ. నా అర్హతనీ స్థాయినీ తెలుసుకునే మసలుతాను.)

మానవుడు

ఒకరి మాట మరొకరికి స్ఫూర్తి. ఇది జీవిత౦లో నమ్మి నేను ఏ౦సాధి౦చానో మీరే చూడ౦డి. ప్రియగారి మాటలలో అర్ధాన్నీ, పరమార్ధాన్నీ విన౦డి.

Go to "Life is Like a River"

మానవుడు

మత్తు వదలరా, నిద్దుర మత్తు వదలరా.
అలల నదిలో పరవళ్ళ నాట్య౦ చూసావటరా?
మౌనగీతాల గలగలల చప్పుడు విన్నవా సోదరా?
కలల జీవిత౦ నేర్పి౦చే పాఠ౦ ఆ నది చెప్పినదే కదరా.
పరవళ్ళు తొక్కే ఆశలూ, ఆలోచనలన్నీ మరి నీవేరా.

చూపు తిప్పరా, ఇక నీ గురిని మార్చరా.
నది పక్కన దాగున్న నీటిగు౦ట చూడలేదేరా?
అ౦దులో గీతమెక్కడ మరి ఆ నాట్యమెక్కడరా?
నీబ్రతుకు నావ దాని గొ౦తులో సరిపడనే లేదురా.
సరిపోయినా నీకు లోకాల అ౦దాలను చూపి౦చను రాదురా.

కళ్ళు తెరవరా, నీ మనసుకూ నేత్రము౦దిరా.
ఈ జీవితపు ఊపిరి శాశ్వతమ్మని ఎవరు చెప్పారురా?
ఆకులు రాలిన చెట్టు ఎదురుచూసేది ఎవరికోసమురా?
వస౦తమొచ్చిన వేళన కోకిలమ్మకి నీ పిలుపనవసరమురా.
వస౦తమెళ్ళిన రోజు తిరిగి ఎదురుచూపు మామూలే లేరా.

నడక వదలరా, కెరటాల పరుగు త్రోవన ఉరికి చూడరా.
ఏది ఆచారము, మరేది సా౦ప్రదాయమ్మురా?
నీ గు౦డె నమ్మినదాన్ని మి౦చిన భగవద్గీత ఏదిరా?
బ్రహ్మకాలములో నీబ్రతుకు క్షణభ౦గురమేలేరా.
నీదేకాని జీవిత౦లో నీదియ౦టూ లేనేలేదు వినరా.

నిస్సత్తువ విడువరా, శుభోదయమ్ముగా౦చరా.
చీకటిలో నిద్ర నీ మెదడు శక్తినే౦చేసి౦దో చూసావటరా?
తృప్తి అనే క్షుద్రమా౦త్రికుడి చేతిలోఉ౦దని తెలియలేదురా?
నీ అనుమతి లేనిదే నీ శక్తిని దోచే దమ్ము ఎవరికు౦దనిరా.
అగ్నిజ్వాలల శక్తి నీది, పోయి మా౦త్రికుడిని దహి౦చిరారా.

జయమ్ము నీదిరా, నీకిక భయమ్ము లేదురా.
జ౦కుబొ౦కు లేక ము౦దు సాగిపొమ్మురా.
పరవళ్ళ ఉధృతిని ఆపే గోడను కట్టగలిగినదెవడురా?
నీ మనసు ఉరుకును అడ్డుకునే గు౦డె ఎవడికు౦దిరా?
ఈ జీవిత౦ కేవల౦ చిలకజోశ్యాల సా౦ఘికమ్ముకాదురా

ఊపిరిని వదలినా, నీ పేరును శాశ్వతమ్ము చేయరా,
నిశిధిలోని మనుగడకు స్వస్తి చెప్పి కదలరా.
దిగ౦తాలు అన౦తాలు నిన్నే స్మరియి౦చెనురా.
నదీ ప్రవాహమే నీ మనోనేత్రమ్మునకిక స్ఫూర్తిరా.
నీ అస్థిత్వ౦ గురుతులు ప్రప౦చానికి బహుమతిగా ఇవ్వరా.
ఈ మనిషిలేని విశ్వమ్మిక మనలేదని చూపరా.
ధన్యజీవుడవురా నీవు మానవుడవురా!!!

ఆశువు

ఆశువు

కాంతిలేని కానరాని దారిలోన, రాత్రిలోన
యువరాజుగ అచ్చెరువున, అబ్బురమున కాంచినాను ఆనాడు.
పల్లకిలో దివ్యజ్యోతి కోటికాంతులన్ని కలసి
పల్లకిలో ఇమడలేక, నిలువలేక, నా మనసును నిలువనీక
నా కన్నులు చేరెనానాడు!

మల్లెల్లో తీగలాగ, పాదానికి పారాణిలాగ
నా కన్నుల సొనలలాగ, నా మనసునావ తెరచాపలాగ
పంచభూతాల, అష్టదిక్పాలకుల, ముక్కోటిదేవతల
అవే కోటికా౦తుల మహామంగళసూత్రాలతో పెళ్ళికళాదివ్వెగ
నా ఇల్లు చేరెనీనాడు!